Wałcz był sporym węzłem kolejowym. Krzyżowały się tu linie 403 z Piły do Szczecina. Linia, która przez pewien okres była zawieszona, na szczęście doczekała się rewitalizacji. Kolejna linia 416 prowadziła z Wałcza
Obecnie wiele byłych szlaków kolejowych jest adaptowana pod drogi rowerowe. Trasa kolei 412 nie doczekała się jeszcze pełnej modernizacji w tym zakresie. Jedynie odcinek 4,5 km (Wałcz- Chwiram) jest oznaczony jako szlak
Rezerwat Wielki Bytyń i Puszcza Drawska. Każdy powód by wyjść na rower jest dobry. Dla sportu, dla treningu, dla kontaktu z przyrodą, pojeździć w samotności czy w grupie albo odwiedzić ciekawe pod
Złota polska jesień zawitała na dobre. Pogoda wymarzona na rowerową wycieczkę. Pora zatem obejrzeć malownicze zakątki Pojezierza Wałeckiego w jesiennej aurze. Opisywana przeze mnie część regionu była przez wieki pod władaniem szlacheckiego
Wczorajsze wojaże po Puszczy Drawskiej zakończyliśmy na stacji kolejowej w Żółwinie. Było już za późno by szukać kwatery, nie byliśmy też na to przygotowani. Dlatego dzisiejsza wycieczka zaczęła się w Żółwinie i
W poszukiwaniu pierwszych oznak jesieni wybrałem się w zachodniopomorskie na szlak rowerowy wokół Jeziora Lubie. Jezioro leży w obrębie Pojezierza Drawskiego i Wałeckiego a zachodnia zatoka na Równinie Drawskiej. Szlak okalający jezioro
Wałcz – Kalisz Pomorski. Inauguracyjny przejazd szynobusem na trasie Wałcz – Kalisz Pomorski odbył się we wrześniu 2012. Cieszymy się bardzo, że ruch pociągów został wznowiony. Mapa w nowym oknie lub ślad
Rowerem do Mirosławca. Pojezierze Wałeckie. W ostatni, wakacyjny weekend wybraliśmy się do „kwatery” Kłębowiec aby stamtąd eksplorować Pojezierze Wałeckie. Pierwszego dnia obraliśmy kierunek zachodni z punktem zwrotnym w Mirosławcu. Ponieważ byliśmy ograniczeni
Pojezierze Wałeckie II Pojezierze Wałeckie skusiło nas ponownie. Podobnie jak rok wcześniej bazą wypadową był Kłębowiec, skąd drogą polną dojechaliśmy do krajowej 10 – nie lubimy tego typu dróg, więc szybkim tempem dotarliśmy
Pojezierze Wałeckie. W poszukiwaniu mostów i wiaduktów. Ciężko wstawało się po trudach dnia poprzedniego. Śniadanie przeciągało się, miło było siedzieć przy suto zastawionym stole. Wreszcie ruszyliśmy w składzie 2+2. Naszą bazą wypadową była
